Om samen terug te blikken....

Het is een hele tijd geleden dat ik nog op deze blog geschreven heb. Toch bleven er bijna dagelijks bezoekers en in alle stilte werd er meer dan 7.800 maal op de blog ingelogd. Nu alles wat bezonken is, is het tijd om even terug te blikken.

Graag nodig ik je uit op de foto-namiddag rond de tocht naar Santiago de Compostela op zondag 18 september 2011 in het Parochiaal Centrum De Koepel, Gerard Davidstraat, Brugge.

We verwelkomen je graag vanaf 14.40 uur, om stipt om 15 uur te kunnen     beginnen met het verhaal. 

Deze namiddag gaat in samenwerking met Tire-Bouchon en tussen de verschillende verhaalmomenten laat sommelier Ilse u graag wat wijn proeven. Indien je dit wenst kan je dan ook van deze wijnen kopen. 2% van de verkoop van die dag, gaat naar het werk van het kinderkankerfonds.

Graag een seintje indien je komt op fverplancke@skynet.be

Kinderkankerfonds.

Met de storting van 2478,90 euro naar het kinderkankerfonds is weer een stukje van mijn 'Camino' afgesloten. De gelden die verzameld zijn kunnen nu ten goede komen van zij die het echt nodig hebben. Eigenlijk is het wel leuk dat het zo veel geworden is. eind december vorig jaar, was er daar nog geen sprake van. Zes maanden later, een aanzienlijke som, vooral door jullie samengebracht. Dank je wel.
En nog steeds (zal niet meer weg gaan zeker) blijven mensen terugkomen op 'het televisie'-verschijnsel. En de zin begint normaal met: 'eigenlijk kijk ik nooit naar VTM, maar ...' OK, Vlaanderen, geef maar toe dat je naar VTM kijkt! Deze week nog de verificateur op school 'Ik heb jou gezien...' en dan begint het verhaal, de kilometers. Maar wat de meesten schijnt te verwonderen is dat ik ook teruggekeerd ben met de motor!
Ondertussen zijn we ook naarstig aan het werken aan een spin-off van deze blog. Zou moeten online komen op of rond mijn verjaardag.
En de dochter begint straks met een eigen zaak: wijnen, recepties, ... Nu je toch aan het surfen en het lezen bent, laat je maar gaan. En surf even naar haar stek: http://www.tire-bouchon.be.
En onbevangen zijn we ook de kaap van 7000 logins overschreden. Hallucianant niet?
Tot volgende week.

Staf en Co ...

Geachte,

Heb heden je blog gevonden en geboeid gelezen.

We denken eraan met enkele vrienden, volgend jaar naar aanleiding van onze 60ste verjaardag deze tocht te ondernemen. Niet zomaar een motorritje, nee voor ons heeft het een diepere betekenis.

Ik zie dat u de trip in april gedaan heeft, is dat te doen? Bevries je dan niet in de Pyreneeën?

We zijn van plan om een 300 km per dag te doen, dat moet waarschijnlijk toch te doen zijn niet?

Ik weet niet of u de trip naar Compostella gevolgd heeft in het programma Man bijt Hond. Nu kan je zoiets natuurlijk niet doen, daarvoor hebben we de journalistieke kwaliteiten niet maar we zouden toch liefst in die richting gaan.

Zo weinig mogelijk autoroutes en tja slapen ...daar zijn we nog niet uit, ofwel alles op voorhand vastleggen (chambres d'Hotes of zo).

Wij zouden het zeer appreciëren mocht u uw ervaringen met ons willen delen .

Alvast bedankt

Groeten

Staf en Compagnie

 

Zo'n mail is ondertussen de eerste niet. Waarom dan aan deze speciale aandacht besteden? Misschien omdat het samen met de laatste aflevering van Haubens tocht in 'Man bijt Hond' deze week de herinneringen aan de Weg weerd deed opflakkeren. Waar begin je aan als je zo'n mail wil beantwoorden? Ik weet het niet, want de antwoorden staan allemaal wel ergens op de blog.

Met de mensen uit te nodigen op de foto-namiddag: zeker. Want dit is echt tof: blijkbaar willen Staf en Co ongeveer hetzelfde doen wat ik gedaan heb. Tochten van een 300 kilometer per dag. De Route zoveel mogelijk aanhouden. Rechts op de blog staan ze de verschillende dagroutes, maar ik heb ze ook als bestand om over te plaatsen op een Garmin-toestel. Belangrijk Staf zal nu zijn, van stilletjes aan te beginnen plannen. Een jaar geleden was dit ook ongeveer mijn startmoment waarop er 'no point of return' was. Het oegnblik waraop de beslissing viel, het is volgend jaar de paasvakantie en niet anders. Dat er dan nog wel enkele maanden overgegaan zijn, vooraleer ik de ernst van de beslissing besefte en me heb mogen haasten om alles klaar te krijgen, dat is een ander paar mouwen.

Bevries je niet. Man, 's morgens wel. Ik dacht er laatst nog aan als ik op de motor zat en tegen Birgit zei, het is wel fris. Het was verdorie 15 graden en ik had het fris. In Frankrijk (Auvergne) en in Spanje vertrok ik 's morgens met 9 graden en ik kan je verzekeren dat dit koud aanvoelt. De tweede dag in Spanje 's morgens, 2 graden en verkleumd. Maar je overleeft dat, want in de namiddag was het 22 tot 23 graden en dan word je langzaam gaargekookt in je motorkledij. Boven op de Cebreiro: bitterkoud en smelten in het naar benedenrijden. Maar dat ging. De regendag daarentegen vond ik veel erger, dan kou en warmte.

Slapen zou ik op voorhand vastleggen: je wil je motor kunnen stallen,... in alle veiligheid. Alhoewel, ik heb eigenlijk nooit ondervonden dat er gevaar voor diefstal zou zijn. Op het laatst word je zelfs wat slordig en laat je je helm over de spiegel hangen, sluit je niet af met een keten, ....

Maar neem tijd genoeg. Dat is het enigste dat ik misschien wat te weinig had. Plaats af en toe ene rustdag: er is zoveel te zien, te beleven, te ruiken,.... Tijd nemen om je te verwonderen. Tijd nemen om je dromen te realiseren.

Hopelijk zien we mekaar eens. Want hoe meer ik hier schrijf, hoe meer ik weet dat een verhaal de draagwijdte van de tocht nooit kan vatten. Hoe meer ik met woorden goochel , hoe meer ik besef dat het beelden zijn die ik zou moeten kunnen overdragen. We spreken wel eens af!

 

Aangekomen in Santiago....

niet ik, dat is ondertussen al enkele weken geleden, maar de man in 'Man bijt Hond'. Het was deze week op televisie en het deed toch wel wat. Heel wat herinneringen, maar ook gemiste kansen vond ik. Als je ziet wat in de reportage maar getoond werd en wat had kunnen getoond worden, dan zie je duidelijk dat het hier om een tocht ging gespreid over verschillende maanden en heen en weer vliegen tussen thuis en de Camino. Over de laatste kilometers was zoveel meer te tonen. Dat Filipe II een stuk van de Camino deed was blijkbaar van grotere nieuwswaarde dan de laatste kilometers van pelgrims. Ook het beeld van de pelgrim boven op de berg werd niet getoond, maar misschien konden zij, net als ik enkele weken terug, er niet bij, wegens werken.
En ondertussen kruipen we naar de 7000 bezoekers van de website. Want dit staat niet stil - ook het erop aangesproken worden. Maar daar komen we morgen nog eens op terug, met de reactie op een mail. Het waren twee zaken (de mail en de TV-uitzending) die de herinnering(en) weer warm maakten.
El tiempo vuela tan rápido!