Het moest er eens van komen. Vroeg of laat moest het in één of ander hotelletje wel eens mislopen. Vandaag dus in Ace hotel. Dat het niet werkt tot daar toe, maar hoe ga je ermee om? Iets doen? Nee, dat kan niet. We zullen wachten. ‘Mon chef a dit d’attendre, et normallement ça va se résoudre’. Ja, als je lang genoeg wacht, lost alles zich op. Het schijnt dat je voor internet bij Mc Do moet zijn, dus zijn we daar maar even gaan kijken. In ieder geval veel foto’s zal ik al niet kunnen opladen vrees ik. Maar goed, we zien wel. We hebben toch al onze gratis account aangemaakt en als ik nu nog de bevestigingsmail krijg, komt alles in orde.
(Joepla, bevestigingsmail juist binnen. Dank je Mc Do, maar moet nu wel een hamburger eten, jakkes)
Vanochtend vroeg uit de veren. Het beloofde immers een lange tocht te worden van Elne naar Issoire. En dat was het ook. Weerom het mooie weer niet meer mee. Het achtervolgt me werkelijk. En iedere ochtend is het me ook een honderd kilometer voor. Ook nu weer.
In Elne: wind, wind, wind en dreigende wolken. Gelukkig geen druppel water die eruit viel. En het bleef slecht weer tot voorbij Béziers. Langs Capestang gereden en wat zagen we daar? Wijzigingen bij Café de la Grille. Wie had dat gedacht dat na al die jaren er 'veranderingen' zouden zijn. Maar ja, nieuwe bazen. Het kon niet uitblijven.
En aangezien we benzine nodig hadden, even naar de Intermarché. En hopla, daar zijn ze ook met hun tijd meegegaan. Niemand meer in een kotje om aan te betalen, maar een echte kaartlezer! Hoe ze dat nu doen voor hun wasstraat en de verkoop van gasbollen, weet ik niet.
Ik weet wel voor heel wat lezers is dit Chinees, maar voor anderen (Ann, Koen, Alain, Annemie, Ilse, Birgit, Wouter, Alain, Xavier, ..... is het dat niet en hoort dit thuis onder de noemer herinneringen).
En dan begonnen we aan de tocht naar ‘boven’. Via Bédarieux zo de bergen in. Het regende wel niet, maar de gekende koude was er wel. Maar stilletjes aan begon de lucht open te trekken, rook je de typische geur van de garrigue en werd het warm (tot 24 graden vandaag).En vanaf dan lag er een kleine driehonderd kilometer kleine, kronkelende banen voor de wielen. Prachtig. Tussen Les Rives en Le Caylar, kwam ik zelf geen levende ziel tegen. En dan naar Millau, zoals we vroeger deden.
Niet over de brug, maar zaken naar de stad, de stad door en dan terug stijgen. Mooie stad trouwens. Blijkbaar ook het centrum van ‘het leer’. Er waren in ieder geval lederwinkels genoeg. En zo maar verder langs kleine baantjes, naar Aguessac, Palhas, Massegros…. Dorpjes waar er waarschijnlijk in de laatste 10 jaar geen Belg gepasseerd is.
Ondertussen werd het middag, want kleine baantjes met veel bochten in de bergen, zijn wel mooi en een uitdaging om met de motor te rijden, maar het gaat niet vooruit! Een gemiddelde van 40 kilometer per uur. Tijd om te eten en we stopten voor een dagschotel in La Canourgue. Blijkbaar was er een serieus feest geweest, want overal hingen slingers en harten. Blijkbaar gaat hier jaarlijks het vrijgezellenfeest voor heel Frankrijk door. Alleenstaanden komen van heinde en verre om hier een partner te vinden. Een dagschotel voor 10 euro? Het kan en ze was voortreffelijk. Voorgerecht van lauw geitenkaasje (we hebben trouwens vandaag duizenden geiten en schapen in de bergen gezien) met honing gevolgd door een pavé met warme tomaatjes en een gevulde aardappel met roquefortkaas onder gemengd. Tot slot een Pana Cotta als dessert en een half karafje rosé. En alles voortreffelijk klaargemaakt. Voor die prijs stap je zelf de winkel niet binnen.
Een telefoontje en Sabine vertelde me dat Cees Noteboom op de radio geweest was om uitleg te geven bij de verschillende processies van de Semana Sancta in Spanje. En inderdaad, de kleur van de kappen hangt af van het beroep en van de 'ordonis' waartoe ze behoren. Je moet het fotootje van de winkel waar ze dergelijke kostuums verkochten nog maar eens bekijken, of de groene mutsen en de zwarte kostuums van de Processie in Santiago.
Via Le Monastier en Marvejols (echt prachtig stadje), kwamen we dan weer uit in Aumont-Aubrac. De cirkel is rond. Hier passeerden we zovele dagen geleden in de heenreis, nu passeerden we in dezelfde straat, maar in tegengestelde richting. Wat toen nog komen moest en een verre hoop was, is nu voorbij en een zekerheid. Het deed wel raar. Je hebt ondertussen zoveel gezien, zoveel meegemaakt, beleefd, dat het onwaarschijnlijk is dat het nog maar een week geleden is. En van daaruit naar Issoire. De slaapplaats voor vannacht. Blijkbaar ook het vertrekpunt van de negende étappe van de Tour (hopelijk hebben ze geen internet nodig).
Voilà en zo is er vandaag dan toch nog een blogje (het zal bij dit ene blijven) en zijn zelfs de fotootjes opgeladen. En dat allemaal dank zij Mac Do, alhoewel ik moet zeggen: een slechter draaiend spul dan deze hier heb ik zelfden gezien. Ze lopen elkaar hier maar voor de voeten, maar doen niks.
Ondertussen hebben een aantal mensen al laten weten dat ze zaterdagnamiddag binnenspringen. Fijn. Ik kijk er al naar uit. Maar misschien zijn er nog wel (want gisteren was de dag met het minst aantal inloggingen sedert 19 maart!). Willen jullie dan iets laten weten op een ander emailadres (dat ik kan lezen op mijn blackberry)?
fverplancke@skynet.be en dat je welkom bent, dat weer je.
Tot morgen dan maar weer, vanop en andere plaats....
PS. Nu zie ik het pas, we zijn de 13de reisdag!
