Op verzoek van Koen ...

Ja, ik was inderdaad de laatste dagen het culinaire wat uit het oog verloren. Kwam voornamelijk doordat de ingewanden eens teveel geschud waren zeker en de maaltijd in Saint-Jean-Pied-de-Port had er ook geen deugd aan gedaan. Maar op verzoek van Koen dus, en aangezien ik toch wat tijd over had, dacht ik waarom niet. Maar het waarom niet valt uiteen in drie onderdelen. Trouwens aandachtige lezers wisten dat er nog iets ging komen: de compostela en het bureau van de moderne pelgrim. We willen ze jullie niet onthouden.

Pc's kunnen een wereld openen.
Welkom dus Anna. Ik hoor het je nog zeggen. Ik zal je blog volgen bij mijn dochter. Maar wat horen we vanavond: een eigen PC?

Een processie meer of minder ...
Daar kijken ze hier niet naar. Vandaag waren er maar liefst vijf. Morgen nog meer en in de heilige week, zoals ze het hier noemen, hebben ze er zoveel dat ze er maar liefst een boekje moeten over uitgeven. Ik wilde dus vertrekken uit het hotel, maar er stond een mensenmassa voor de deur. Waarom? Processie nummer vijf van de dag trok door de straat.

Tot daar nog aan toe. Maar we zitten dus in een restaurantje (à propos het holtelletje is het tweede van links. Je ziet ook de grote garage, waar de motor via lift naar -1 gezet werd. Very trendy, best leuk) en de processie komt voorbij (althans dat vermoed ik). Plotseling alle muziek stil en iedereen staat recht. Ik dus ook. En voor ik het weet stuift een priester binnen, kwispelt er rustig op los en voor ik bekomen ben, muziek terug aan en alles z'n gewone gang. Niemand die verschiet, niemand die iets zegt, blijkbaar normaal. Nu het restaurantje, annex tapasbar, annex leuke wijnzaak waar 44 flessen voortdurend openstaan, de hammen aan het plafond hangen, net iets voor Ilse.
Ober komt en het eerste wat hij op tafel plaats is het volgende leuke gadget:

Ik had het nog nooit gezien, maar mits je op de juiste knop drukt, komt de ober gezwind af. Toen leek het me belachelijk, maar naar het eine van de avond (voor de Spanjaarden het prille begin) kan ik hem begrijpen. Wij in een zaal appart, een toog vol (en het was een lange), een tapaszaaltje en een tapaszaal en buiten op straat en dat met twee! Dus hij komt (het was dan nog rustig: vertaling ik was de eerste) en vraagt wat ik wens. Van heel de kaart snap ik niks, dus ik haal 25 euro uit en zeg todos por en toon de 25 euro. Hij duwt 5 euro terug en zegt: bien. Ik wordt meegetroond naar de hangende hammen en mag kiezen. Dat resulteer in volgend bord:

Waarbij we ook graag iets drinken:

Het watr zou trouwens het duurste van de avond blijken. Het was dus inderdaad 26 euro in het totaal. 20 euro voor het eten en de wijn, 6 voor de twee flesseen aquarel (echt nodig, want ik zweet me hier kapot. Zelfs de klipjes van de motorvest slaan groen uit!)
Daarna ossobucco. Is dat niet Italiaans? No way, dit is typisch van Léon. Inderdaad, ongelofelijk lekker en wat zat erin: mergpijp, hart, vlees, worst....van de stier! Maar lekker. Ben zelfs even in de keuken mogen gaan kijken, waar ze bezig waren met de bereiding voor morgen! De Cheg heeft het me proberen uit te leggen. Ik weet dus ongeveer hoe hij het doet. Als iemand nu nog een stier wil kweken, wil ik het komen klaarmaken.

En dan nog een dessefrt. Een kruising tussen een pannacotta en een crème. lekker maar zwaar.

En dan uiteindelijk de twee laatste beelden van de dag, want morgen is het weer en lange rit over moeilijke wegen en met veel klimmen en dalen. Het bureau van de moderne pelgrim, ziet er vandaag zo uit:

En zijn Compostela:

Ik heb een bad zien staan en kruip daar u in! Tot morgen!