Elke avond of namiddag spendeerde ik tot nu toe aan het schrijven, berichten, meegeven van impressies. Gemiddeld een twee à drie uur. Schijrven is een langzaam proces. Het vormen van zinnen uit lossen flarden van gedachten tijdens de dag, een nog langer. En telkenmale denk je 's anderendaags, wanneer je weer op de motor zit: dit heb ik vergeten.
Menigmaal (wat een woord!) plaatste ik een foto van de 'werkplaats van de moderne pelgrim'. De laatste tijd heb ik dat een beetje uit het oog verloren, omdat 'de werkplaats' nogal verscheiden was. Maar hier in Elne, zijn we een beetje thuis. Ieder jaar komen we hier eten, en vorig jaar sliep ik hier ook uit op weg naar Zaragoza voor de school. Hier maakte ik een verkiezingsavond in Frankrijk mee. Kortom, ook hier hangen veel herinneringen aan vast. Gedaan hier met het Spaans (niet echt, want hier houdt met van het Occitaans. Zeg hier niet te luid dat men in Frankrijk is, want Parijs is nog zo ver!). Tijd dus om iemand ye bedanken. Merci Marieke, voor de cursussen Spaans die je doorgaf. Ik zal wellicht niet geslaagd zijn voor mijn examen Spaans. Ik zal ook wel nooit gene Cervantes worden. Maar de dingen die erin stonden hielpen me om eten te vragen, de weg te vragen, bezine te kopen, ... Gracias. Por todas esas pequeñas cosas que usted responsable. Silenciosa e invisible.
Aangezien ik me hier een beetje thuis voel (en dat kan je al voelen aan het warme welkom), kon ik dus gerust aan de dochter vragen om een foto te nemen van de 'moderne reiziger/pelgrim' aan het werk. Hieronder staan er twee. Genomen door de moeder (ze was ietsje rapper dan de dochter om het te doen)
En voor de wijnliefhebbers, het is een wijn, die ik hier enkele jaren geleden dronk, toen fotografeerde met de GSM en sindsdien niet meer kon vinden. Maar voor de volledigheid: 'Domaine Piquemal, Les Terres Grillées, Côtes du Roussillon Villages'. En wie hem ooit wil ter plaatse kopen (ik dus dit jaar, want nu heb ik het adres): 1, rue Pierre Lefranc, 66600 Espira de l'Agly, bij Marie-Pierre et Franck. Voilà, nu weet je het ook.
Voor papa, die altijd één van de eerste is om op mijn foto's die ik op facebook plaats te reageren, nog kort wat uitleg over Elne. Ik weet dat heel in het begin dat we dachten om naar Santiago te gaan, al lachend gezegd werd om het samen te doen. Maar dat is er niet van gekomen, wel van het stipt opvolgen en becommentariëren van de berichten. Wel hier wat rond Elne.
Elne ligt op 5 km van de kust en op 12 km van Perpignan, aan de voet van de Alberès en de Pyreneeën. Een ontmoeting zowel met de bergen als met de vlakte en de zee... Weerom een zee: Finnisterrae ligt nog vers in het geheugen. Maar hier rijd je meer nog dan alle dagen ervoor door de wijnroutes (van de Languedoc-Roussillon). Ook het kerkje is wondermooi en een omrijden meer dan waard. Het kerkje, wat zeg ik? De kathedraal. Deze werd in de 11e eeuw gebouwd in wat thans de bovenstad is, op de overblijfselen van het oude Gallo-romeinse oppidum 'Illiberis' - Elne was bisschopszetel van de Roussillon van de 6e tot begin van de 17e eeuw. Het klooster, dat we zovele jaren samen deden (Saine, de kinderen en ik) in zijn blauwgeaderde marmeren pracht is een van de mooiste van Frans Catalonië. Thans herbergt het een archeologisch museum. Het is echt de moete van het reizen waard.
Tot vorig jaar runden ze hier een restaurant en de chambres d'hôtes. Maar door het succes van het restaurant (het enigste echt lekkere in Elne), was de combinatie in het hoogzeizoen niet meer te doen. Dus verbouwden ze hun kamers tot appartementen, die ze verhuren per week. Met drie en een restarant en soms dagelijks kamerlinnen wassen en zo, bleek niet meer haalbaar. Voor wie zelf wat meer informatie zoekt, kan gerust terecht op de volgende site: http://www.remparts.fr/. En voor de hele nieuwsgierigaards, ik slaap in het appartement 'le Canigou'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten