Het lijkt wel alsof ik ze allemaal aan het doen ben, de grote bedevaartsoorden. Na Lourdes en Santiago was ik vandaag ook in Loretto. Een trip door de streek van Ancona met de directeur van de school uit Falconara waarmee we uitwisselen, zijn vrouw en Pol een Schot, die via een job in Frankijk een Italiaanse vrouw heeft leren kennen en nu Engelse les geeft in de school waarmee we uitwisselen. En de eerste halte vandaag was Loretto. Indrukwekkend, maar niet zoals Burgos, eerder zoals Leon. Stampensvolle kerk (met eenzelfde verschijnsel van de Notre Dame in Parijs: binnen en buiten lopen, Italiaans kwebbelen ondertussen, ... maar we hebben dat dus al eens meegemaakt en we schrikken dus niet meer).
Prachtig deurportaal met bronzen deuren waarop de geschiedenis van Loretto (het huis van Maria dat door engelen uit Palestina werd opgenomen en neergezet in le bella Italia - de believers van het Merovingerscomplot-katharen-tempeliers-Dan Brown kunnen hieraan hun hart weer ophalen).
In de kerk een soort doos van marmer met daarin de zwarte madonna van Loretto. Deed een beetje aan Mekka en haar Ka'aba denken, want je moet ook nogal ronddraaien rond de doos vooraleer je binnen mag. Mooi. Ik moest tijdens de tocht rondom ongewild ook weerdenken aan de Cruce de Ferro waar we de Piedra de Esperanza achterlieten en de elektrische kaarsjes die we lieten branden voor de vele intenties die meegingen naar Santiago de Compostela. En toen ik diezelfde 'kaarsjesbak' zag staan bij het buitengaan, kon ik het niet laten. Ik dacht: dit maakt de cirkel rond. Wetende dat sommigen de komende weken, maanden echt moeilijke tijden gaan meemaken, besloot ik maar om nogmaals voor dezelfde intenties enkele kaarsjes te laten branden. Dit kan oneerbiedig klinken, maar dit is niet zo bedoeld, maar hier branden meer kaarsjes voor minder geld.
Daarna via Macerati naar Torentino. Prachtige streek. In Torentino werd er vandaag de slag tussen de schoonbroer van Napoleon (Mauro) en het Oostenrijkse leger herdacht. In de voormiddag zagen we nog de parade. En ook een prachtige Sint-Niklaaskerk. Dan op weg naar het beste restaurant, waar ook een tiental plechtige communiefeesten plaatsvonden.
Het uitzicht van het vrestaurant was het beste wat er van was. De rest, ja jongens, een brasserie bij ons doet beter en het zal nochtans niet goedkoop geweest zijn. De bediening, daar ga ik maar helemaal over zwijgen, maar ze liepen kauwgommend rond en stonden hun nagels te vijlen langs de kant! En dan het eten. De foto hierboven is het voorgerecht! Zegt genoeg niet? Massa's pasta. Op de voorgrond pasta al dente (Sabine zou zeggen niet gekookt) met tomaten (wel goed van smaak) en champignons. Daarnaast een lasagna met 10 blaadjes pasta en ik denk geen 20 gram vlees/saus tussen. Gevolg: eens je dat binnenhebt vormt er zich een klomp beton in de maag. Daarna gekookt vlees met de slapste frieten allertijden. Had die garcon nog het lef van te zeggen: beter dan in België. Ja man, zelfs die van de Quick zijn beter (en die staan onderaan mijn top 100). En dan (en ik heb er geen foto van durven nemen) een bruine drol op het bord. Niet om te lachen, werkelijk een chocolademousse opgespoten in cirkels, met een puntje recht in het midden. Toch even op de tanden moeten bijten. Dat ding was echt dodelijk! Want onder die chocolademouse zat pollenta om het geheel 3D te geven. En dit alles overgoten met een zoete spumanti. Maar die was wel fris en het was nodig ook. En dan een specialiteit van de streek: koffie met (een soort) ricard in. Niet proberen, laat de koffie maar zo. Ook al ben ik Ricard-fan, dit was toch nauwelijks combineerbaar.
Daarna dus naar de oorlog.
Met een man of honderd en een paard of 10 speelden ze dus de oorlog tussen de Fransen en Oostenrijkers na. Op de foto zie je het Oostenrijkse leger (ze winnen dus). Beide legers mooi in de schaduw, wij in 32° in de blakende zon. En op de achtergrond de Italiaanse Jan Wauters die ongeveer iedere minuut van de strijd (die twee dagen duurde) vertelt. En af en toe spelen ze dan ook iets na. Gelukkig dat ik nog wat Italiaans versta, of het waren de twee meest vervelende uren allertijden. En daarna naar het hotelletje dus, waar ik nu vlijtig de blog aanvul. Binnen een half uurtje komen ze me weer ophalen, want dan is het barbecue met onze en hun leerlingen. Avanti tutti!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten