Als mij iemand zal vragen wat belangrijk is bij de voorbereiding van een tocht naar Santiago de Compostela, dan zal ik luidkeels zeggen: 'begin er op tijd aan!'. En daarmee bedoel ik niet de fase van het dromen en/of die van 'we gaan dat zeker eens doen', maar wel die van gebogen over boeken en kaarten bezig zijn met de voorbereiding. Merkwaardig hoeveel tijd daarin kruipt, hoe alles absorberend dit is. Ik ben nu ongeveer 7 maanden intensief bezig en toch heb ik nog af en toe het gevoel: gaan we dat wel klaar krijgen? Zo hangt er aan de lamp op het bijzettafeltje op de bureau waaraan de voorbereiding gebeurt, een lijstje met de 'dringende' to do's. Maar er zijn er ook andere ... niet dringende dus, maar ook deze zullen ooit moeten afgwerkt worden!Voorbereiding, het is alles!Ondertussen hebben we ook al meer dan 75 schriftjes verkocht voor het 'Kinderkankerfonds', dat is al meer dan € 600 voor het goede doel. Maar het moet nog beter kunnen. Ook de uitnodiging voor de Open Avond slaat ondertussen aan. Reeds meer dan 20 mensen lieten weten op die avond zeker langs te komen. Fijn en de uitnodiging staat nog maar drie dagen op de Blog! Laat dus maar horen, wie nog komt... hoe meer zielen hoe meer vreugd. Ondertussen ben ik ook begonnen aan de presentatie over de tocht die op die avond continu zal getoond worden.
Ook de bisschop van Brugge, mgr. De Kesel liet van zich horen. Ook hij heeft een aanbevelingsbrief geschreven. Collega Marieke Montaigne is die nu van het Frans in het Spaans aan het vertalen en als ik het allemaal goed begrepen heb, krijg ik een Franse en een Spaanse versie mee.
De helm is ook weg. Deze moet een ander kleurtje krijgen, wat fluo, zodanig dat we meer zichtbaar zijn in het verkeer. De veiligheid voor alles dus. En daarmee zijn we zo stilletjes gekomen bij het onderwerp: kledij. Daar gaan we ook nog eens dringend werk moeten van maken. Wat gaat mee, in hoeveel examplaren, ...?Maar ik vrees dat we daar nog wat 'strop' zitten zolang we niet weten hoeveel er exact in de motor kan. Nog even geduld dus.Ondertussen zijn we ook nog bezig met de Roadboeken. De grote versie (deze om thuis te laten, zodanig dat men kan zien, kijken, weten waar ik nu weer uithang) is af en deze heb ik juist binnen gedaan om te laten inbinden. Morgen mag ik die afhalen (zal ook te zien zijn op de Open avond). Drie dikke delen zijn het geworden, alles tezamen een kleine 400 bladzijden. En nu zijn we begonnen aan de kleine versie, die zeker niet zo groot zal mogen zijn, want deze moet mee met mij. Je weet maar nooit dat de GPS kuren heeft of het begeeft. Daar zitten we nu aan dag 2. Ja, inderdaad, nog heel wat knip- en plakwerk voor de boeg deze week.
Denk nu echter niet dat al dit voorbereiden een 'vervelende klus' zou zijn. Integendeel, het hoort er bij. En als ik mij terugtrek in mijn 'scriptorium', dan dwaalt de geest af en ben ik reeds op weg ...
Oh ja, en bedankt voor de vele vragen en of bemoedigende woorden van de laatste weken. Jullie leven echt mee...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten