Bij Joodse graven zie je het (denk maar aan de Joodse begraafplaats in Praha): kleine steentjes worden opgepakt en op de grafsteen gelegd als herinnering, om de intentie van de bezoeker mee te geven ... Ook ik speelde met die gedachte. Immers een steen achterlaten aan de Cruce de Ferro is een eeuwenoude traditie. En de hoop stenen aan de voet van het ijzeren kruis getuigt van de honderden pelgrims die daar reeds een steen achterlieten. Sommigen zeggen dat de stenen de zonden van de pelgrims moet verbeelden. De Pelgrim liet dus daar al het kwaad achter vooraleer hij Santiago binnenstapte. Anderen vermelden zelfs dat voor vele Pelgrims deze plaats het eindpunt was van hun tocht en dat zij, na vele ontberingen en ziektes, daar stierven. Nog anderen zoals Tim More in 'Travels with my donkey' beweren dat de Cruce de Ferro het einde is van het Meseta gedeelte van de Camino en dat de bezinning en de eenzaamheid van het pelgrimeren daar hun apotheose vinden en dat pelgrims dat symbolisch uitdrukten om een steen, de steen van hun denken, achter te laten.
Ook ik wil in die traditie verder stappen. Maar de steen wil ik een hoopgevender symboliek meegeven. Want wat kan ik van jullie of voor jullie meenemen op mijn pelgrimstocht naar Santiago? Welke gedachten, ... kunnen met mij mee? Eén van de twee stenen die je hiernaast ziet wil de drager zijn van ieders intentie, bedenkingen, hoop en verlangen. De grootste, er is plaats voor velen. Wie wil kan in de komende weken iets op deze steen komen schrijven, tekenen, aankruisen, .... Ik noem deze steen min piedra de esperanza. Ik heb immers de laatste maanden steeds weer mogen ervaren dat heel wat mensen tijdens het verhaal over Santiago beginnen over hun wensen, dromen, intenties, angsten, ... 'Ik zou deze tocht ooit ook willen doen, voor mijn papa, omwille van ...., omdat ik ...., omdat wij .... zouden willen, .....' Deze diepste mijmeringen wil ik meenemen en achterlaten bij de wensen, dromen en angsten van zovele duizenden voor mij.  |
| Piedra de la confianza |
 |
| Piedra de esperanza |
De tweede steen die ik meeneem, noem ik mijn piedra de la confianza. Deze steen wordt mijn tocht en lotgenoot, een en terug. De steen van het vertrouwen dat het wel zal lukken, dat het onmogelijke ook mogelijk is. Wie al ooit in mijn kantoor binnenkwam zal het daar reeds in het groot hebben zien hangen, de Franse vertaling van een zin uit Goethe: 'J'aime celui qui rêve l'impossible'. Deze steen, het ymbool van mijn levensmoto, mag zeker niet ontbreken. In de steen zie je trouwens een fijne ader, die de natuur door zovele jaren samendrukken, vormen, polijsten in de steen achterliet: de Camino, de weg, de Weg!
Beide stenen zullen ook op de Pelgrimszegen aanwezig zijn!
Chantal en Lisbeth hartelijk dank voor de stenen. Bedankt voor de steun! Lisbeth bedankt ook voor de calligrafie en de symboliek. Bedankt om jullie steentje bij te dragen.
En nieuws over het bijkomende evenement? Morgen op deze blog. Leg alvast jullie agenda al maar klaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten