E ultreia, e ultreia

e suseia, e suseia, Deus aia nos. Onder deze zin uit de Codex Calixctus (1140) - vertaling: verder, altijd verder, hoger, altijd hoger, God help ons! ging gisteren de Nationale Pelgrimszegen door in de abdij van Tongerlo. Het was ook het ideale moment om met de motor te rijden (dacht ik, want 's ochtends vroeg was het echt mooi weer) - in de namiddag zou ik daar al heel anders over denken. Met 350 kilometers voor de wielen was het ook een gemiddelde dagtocht, zoals ik ze straks dagelijks zal rijden op weg naar Santiago. Goed om eens te rijden dus. Kwestie van het motor gevoel terug te krijgen, je bochtenwerk te kunnen bijstellen. Maar gaandeweg werd het frisser en frisser en ondanks het feit dat ik het niet vlug koud heb, kan ik je garanderen dat met de motor rijden met een buitentemperatuur van 4 graden, ook voor mij wel wat fris was! Ik had me voorgenomen om de weg naar Tongerlo ook langs 'kleinere banen' doen, zodat we de GPS even konden testen. Maar het is onvoorstelbaar hoeveel maal je in België het woord 'omleiding' op een bordje kan tegenkomen. Goed voor 60 extra kilometers! En ondanks dat ik om 7 uur vertrokken was, was het 9.40 uur voor ik in Tongerlo was. Wel veel kleinebaantjes gezien en dorpjes, ... Ook de streek gezien waar mijn collega Luc zijn kinderjaren doorbrak. In de namiddag was het echter erger. Gietende regen! Met bakken tegelijk! De zondvloed dus. Dan maar teruggekomen via de autostrade. Resultaat: net niet doorweekt, maar op z'n minst verkleumd. Hebben we dus ook geleerd. Een extra paar handschoenen zal ik zeker nodig hebben. Want na vanmorgen de kledij getest te hebben, blijken broek en vest droog, maar de handschoenen niet. En er is niets vervelender dat natte handschoenen te moeten aandoen. Het was dus een dagje realisme. Zo'n dagen zal ik zeker ook tegenkomen. Hopelijk niet teveel, maar ze zullen er zeker tussen zitten.

Maar dan de pelgrilmszegening zelf. Een mooie viering, in  een stampensvolle abdijkerk van Tongerlo - zonder verwarming! 179 Pelgrims vertrekken dit jaar naar Santiago. Een hele groep als je dat samen ziet. Al blijkt de grootste leeftijdscategorie die op tocht gaat te bestaan uit 'vroeg' gepensioneerden. Maar ook een aantal mensen die het voor de tweede, derde, ... vijfde keer doen. Achtentwintig koppels trekken straks naar Santiago. Maar ook nog andere combinaties zijn mogelijk: zoals 6 schoonzusters die samen op pad trekken en hun man vrolijk achterlaten. Ook een Duitser en zes Nederlanders waren aanwezig. Toch blijkt overduidelijk dat Limburg, Antwerpen en Vlaams-Brabant de grootste leveranciers zijn aan pelgrims voor het komende jaar. En West-Vlaanderen zal je denken? Uit Brugge: twee koppels plus nog vier mensen (waaronder ikzelf), eentje uit Oostkamp, een vrouw uit Oostende, drie mensen (waaronder een koppel) uit Wevelgem, een koppel uit Pervijze en eentje uit Koksijde, een koppel uit Roeselaere, en een koppel uit Ledegem en dan nog iemand uit Lichtervelde en eentje uit Aarsele. 23 mensen dus in het totaal.

 

We kregen de zegen en onze schelp, een gebedenboekje en een takkenbundeltje voor de achterblijvende partner. (Met een tekst waarvan Sabine zegt dat ze beter op een begrafenis past).

Deze week ook nog de leuke ervaring gehad te mogen 'getuigen' voor twee klassen van het vierde jaar Restaurant uit  Spermalie. Best boeiend, vooreerst omdat je je eigen zoon les ziet geven, maar ook interessant omdat de leerkracht zelf een aantal jaren geleden met IJD naar Saniago was getrokken. Even gebladerd in haar fotoboek. En wat zie je dan? Filip, onze buschauffeur waar we reeds een aantal jaar mee naar Montpellier gaan (portfolio Montpellier voor ons Hoger Professioneel Onderwijs), was hun chauffeur. We gaan binnen drie weken, wanneer we weer zelf in Montpellier zijn, weten waarover gebabbeld! Maar ook erg interessant om te weten welke vragen jonge mensen zich bij zo'n onderneming stellen. Bottom-line waren ze erg geïnteresseerd. En dat is het belangrijkste.  Ondertussen zijn we ook aan de verkoop van de laatste 25 schriftjes begonnen (met nog een viertal gereserveerde). En voor de Open avond zitten we al aan meer dan 40 personen. Maar ik vrees dat er nog heel wat iets moeten laten weten... En terwijl we dit intikken brengt Birgit me vlug tot de realiteit: 'je zou beter nog wat Spaans leren...' Gelijk heeft ze.

Hasta el miercoles!