De eerste dag van de terugweg is nu eindelijk ook afgewerkt. In vergelijking met de oorspronke-lijk ontworpen route, is ze wel heel wat ingekort en maak ik meer gebruik van de autopista. Kwestie van tijd genoeg over te houden om links en rechts te stoppen. Zo wil ik zeker tijd hebben voor Orense en Valladolid zelf. (Ik hoop dat iedereen ondertussen de linken naar de verschillende dagroutes gevonden heeft in de rechterkolom van de blog?)
Heb me ook heel wat tijd beziggehouden vandaag met het 'assembleren' van de schriftjes voor de sponsoring van het kinderkankerfonds. Plastiekje open doen, schriftje uithalen, stickertje kleven, blaadje met verwijzing naar de blog toevoegen, in plastiekje steken, toekleven, ... allemaal tamelijk saai manueel werk, maar merkwaardig rustgevend. Het hoort er als het ware bij. Ook al heb ik, nu de school weer begonnen is, veel minder tijd om me met de tocht bezig te houden. Nochtans het moet. En met in de achtergrond de nieuwe CD van Hanelore Bedert, neem ik mijn tijd om Santiago voor te bereiden. Merkwaardig, want ik heb in geen jaren in het weekend nog tijd genomen om 'iets voor mezelf' te doen. Zou ook dat pelgrimeren zijn?
Ik zal me er in ieder geval toe verplichten minimaal éénmaal per week iets op deze blog te schrijven. Bijna zedelijk verplicht zou ik zeggen, zeker nu het aantal blogbezoekers gestaag blijkt te stijgen. Van oorspronkelijk één of twee hits per dag, zitten we nu toch aan de 10 à 12. Fijn dat mensen willen meeleven. Alhoewel, soms vraag je je af wie dat allemaal zijn? De fan uit Amerika, die dagelijks inlogt, de lezer uit Praag. Wie in godsnaam leest er in Oekraïne een Nederlandstalige blog? Zijn dat ook mensen die een tocht aan het voorbereiden zijn? En dan sommige, waarvan je het kan vermoeden... de lezers uit Frankrijk, daar zal Isabeau of Karina toch wel tussenzitten. En die uit Nederland, zou dat Joop zijn? Die laatste heb ik nog nooit ontmoet, ik weet alleen waar ik hem moet situeren en lees af en toe iets van hem op facebook. Een pelgrim zijn is nieuwe mensen leren kennen. Anno 2011 betekent dat dus heel wat meer dan vroeger! En ook dat is allemaal heel erg boeiend. Het heden krijgt immers van het verleden slechts wat het zelf uitkiest (C.Nooteboom in de 'omweg naar Santiago).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten