zondag 20 maart 2011

Du premier frisson du printemps...

Terwijl het buiten nog 17 graden is, zitten wij uiteindelijk op onze hotelkamer. Wel niet waar we oorsponkelijk gedacht hadden, want daar is het dus afgebrand sedert vrijdag. En ons iets laten weten, ho maar. Maar we hebben een oplossing gevonden. We zijn dus deze week met de cursisten van ons Hoger Professioneel Onderwijs in Montpellier. Maar daar gaat het hier niet over. Vandaag dus een lange rit, met de wagen. Maar toch: zeker deze ochtend passeerden er voortdurend steden en dorpen de revue, waar ik binnen een twintigtal dagen met de motor zal passeren. Ik kon het dan ook niet laten en ben tussen Parijs een Orleans een stukje van de route van dag 2 gaan doen. Prachtig gewoon. En veel GPS zal ik voor dat stuk niet nodig hebben. Ik ken het zowaar van buiten. De stukken die ik deze namiddag deed, in omgekeerde richting dan, tussen Milau en Issoire, dat is wat anders. Prachtig, daar niks van, maar ik denk dat ik er bij de terugweg toch zal moeten aan denken om op die dag een stukje autostrade te doen. Het is te veel omhoog en omlaag, bocht links en bocht rechts met daartussen, à la France her en der ronde punten gesmeten. Ik moet die dag teveel kilometers doen en om dat allemaal werkbaar te houden.... Hier zal dus wat aanpassingswerk nodig zijn. We zien wel. Niet dat ik dat nu nog allemaal zal aanpassen, dat zal eerder werk zijn voor de dag zelf. De autostrade loopt immers voor het grootste gedeelte naast het traject, dus overschakelen (voor een klein of groot stukje) kan dus geen probleem zijn.
Een hele dag lang in de wagen en her en der kwamen nog flarden gesprek terug van vrijdag. Een soort FAQ's: frequently asked questions. Ik kijk wat ik ermee doe. Misschien probeer ik wel deze week iedere dag iets op de blog te zetten. Het zou een goede oefening zijn: nu ben ik ook op weg en ik zal dan 's avonds ook nog moeten/willen schrijven. Het zou een goede oefening zijn.
Hier in Frankrijk waren er in ieder geval hopen 'motards' op baan. Zeker rond de Allier slingerden ze zich in grote groepen over de baan, langs de bergen.
De zon zat uit en dat voelde je. Ook al zag je nog (zeker in de Languedoc) dat er hier vorige week hopen water viel - wegen ondergelopen, water op de wijngaarden - het seizoen keert. Hopelijk hebben we binnen een drie weken ook zo'n weer. Het was in ieder geval een enorm verschil met vorig jaar. Toen lag er nog sneeuw op de passen in de de Auvergne. Nu heerlijk niks.
A demain, j'espère...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten