Kilometertraining...

Gisteren was het dan zo ver. Eindelijk tijd gehad om de motor en mezelf wat beter te leren kennen. Het was na de 'Nationale Pelrgimszegen' de eerste grote tocht met deze motor. Maar toen, de Nationale Pelgrimszegen dus,  was het nogal recht en erg veel autostrade. Gisteren was het dus duidelijk anders. De hoofdbedoeling was: hoe legt de motor zich in de bochten, hoeveel gas kan ik geven in bochten en op losliggende keitjes, even oefenen op 'onverhard' en hoelang doe je eigenlijk over 360 kilometer zonder autostrade, maar aan de normale toegelaten snelheid....
Een hele hoop vragen dus, die een antwoord dienden te krijgen tussen 13 en 18 uur (Dat is dus ook dadelijk het antwoord op de vraag: hoeveel kilometers doe je aan een normale snelheid: antwoord ongeveer 400 in een uur of vijf). Doel van de route: de weg. Via Brugge, oude baan naar Oostende, Gistel, Veurne, Adinkerke, Gravelines, naar de Witte en de Grijze 'Cap', en dan terug via Bergues, Diksmuide, Torhout, Gistel naar Brugge. Voldoende kleine baantjes, bochten (die soms raar uit de hoek kunnen komen). Als trainingskamp mocht het tellen. Trouwens ook het weer. Was het hier in België dertien graden, aan Cap-Blanc-Nez was het er daar nog 8 en de mist kroop zo de zee uit. Kwestie van weer eens half verkleumd thuis te komen. Ik hoop in ieder geval dat de temperaturen de komende weken echt wat beter hun best gaan doen. Dertien graden is te doen, maar alles wat onder de 10 hangt vergt wel enorm veel van de fysiek.
Goed, bochten dus. Was wel even wennen. Er zit dus wel een enorm verschil op een 250cc in vergelijking met een 400cc. Ook het verbruik is iets hoger met de bakken eraan. Straks zijn ze dan ook nog geladen. Dat betekent dat een realistische autonomie iets van een 250 kilometer is. Met andere woorden, wat we dus ook ingeschat hadden. Het aangename was de heuvels op en de heuvels af. Een 400cc laat je dit zonder problemen doen. Bij de vorige motor was dat al wat meer 'gas op voorhand' en dan hopen dat je effectief ook bovenkomt. Dus dat zit wel snor.
De oplossing voor de spiegel is ook echt gelukt. Het kleine opzetstukje laat me inderdaad zien wat ik anders niet kon zien en naar veiligheid toe is dit dus een enorm pluspunt. Ik moet wel zorgen dat ik een sleutel meeheb om die dingen af en toe vast te zetten, want soms durven ze loskomen.
Ook vestimentair hadden we nog twee opnmerkingen: ten eerste ik heb warmere kousen nodig! Dat wordt dus een werkje van vandaag. Ten tweede, door een warmer 'bufje' te kopen, kan de jas bovenaan niet zo goed meer dicht. We moeten dus een stukje velcro kopen. Maar al bij al weten we nu zeker: het wel zal lukken. Het zelfvertrouwen dus massaal de hoogte in.
Tot morgen, voor de laatste dagelijkse verslaggeving. Dan schakelen we weer over op zaterdag- en woensdagnieuws.