España culinarias - tres

Een derde groot gebied van Spanje waar de Camino doorheen loopt is Galicia. Ook hier weer een ander klimaat en een andere bodemgesteldheid. Galicia doen we aan, eens dat we dorpjes als O Cebreiro, Triacastela, Samos, Sarria, Portomarin en Melida passeren. In tegenstelling tot de vlakten in Catilla y Léon komen we hier weer in een heuvelachtig gebied met naar het schijnt, mistige ochtenden. Men vertelt mij dat de streek er hier meer uitziet als Wales en Ierland.
Het meest gekende gerecht in de streek schijnt de Caldo Gallego te zijn, een Galicische stoofpot. Het is een stoofpotje met bonen, aardappelen, varken en worstjes, ui en look.
Een andere Galicische specialiteit komt van de streek rond Padron, het stadje waar de legende van zegt dat het de plaats is waar Sint-Jacobs lichaam aankwam. Volgens de legende, werd Sint-Jacob in de omgeving van het dorpje begraven in de eerste eeuw. Het graf werd vervolgens op mirakuleuze manier ontdekt door een eremijt in de negende eeuw.

Terwijl we nu toch in het culinaire zitten: Padron is ook nog voor iets anders bekend. En het heeft weer met een monnik te maken. Er zou namelijk een monnik teruggekeerd zijn van 'de nieuwe wereld' met een kleine groene peper: de pimientos de Padron. Het zijn kleine groene pepers, die op z'n geheel de pan in gaan en gebakken worden in olie. Ze worden geserveerd met zeezout.

Galicia is ook de bakermat van vis, die eenvoudig gegrild of gestoomd wordt. Het binnenland ook voor de koeien, die een vrije uitloop hebben. Een ander 'must do' gerecht zal dan ook wel de empenada zijn: deeg gevuld met alles, van gekaramelizeerde ajuinen en rode pepers tot mosselen en konijn.
Op de grens tussen Léon en Galicia zijn ook enkele wijngaarden te vinden. Ze hebben er zelfs een eigen druivensoort; de Mencia-druif. Ze geeft een volrode, robuuste wijn. Het belooft dus zeker niet saai te worden, noch wat betreft de route als wat betreft het eten!
Rico!